Alles over pepino

Pepino is een cultuur die niet erg bekend is onder tuinders, maar een aanzienlijk potentieel heeft. Een niet bijzonder grillige plant, die zelfs op de vensterbank wordt gekweekt, stelt je in staat om meerdere keren per seizoen te genieten van het zoetste fruit met meloensmaak.

Pepino, ook wel meloenpeer of zoete komkommer genoemd, behoort tot de nachtschadefamilie. De familiebanden van gewassen zijn vooral merkbaar in de eerste stadia van de vegetatieve groei van de plant: opkomende bladplaten zien er precies uit als peperbladeren, en bloeiende toppen zijn niet te onderscheiden van die van aardappelen. In principe ontwikkelt de struik zich op dezelfde manier als een aubergine. Het verschijnen van fruit zet echter al snel alles op zijn plaats: het wordt meteen duidelijk dat dit een vrucht is, en bovendien is het behoorlijk exotisch. Het is noodzakelijk om onmiddellijk te verduidelijken dat de meloenpeer geen meloenboom is - papaja is verborgen achter de populaire naam van de tweede.

De beschrijving van pepino bevat nogal intrigerende informatie. De smaak van rijp fruit kan bijvoorbeeld zoet zijn, doet denken aan "meloen" -verwanten, of gewoon plantaardig, dicht bij de smaakkenmerken van pompoen, courgette of komkommer. De vrucht ruikt echter altijd naar een meloen met een mengsel van banaan, hoewel de intensiteit van het aroma nog steeds afhangt van de variëteit. Vruchten lijken zelden op de gebruikelijke peer: een afgeronde, langwerpige of cilindrische vorm komt veel vaker voor. Pepino-huid is geel of oranje met donkere strepen: lila, grijsachtig of groen. In de context van een meloenpeer is het gemakkelijk om het te verwarren met een gewone meloen of pompoen - het vruchtvlees is sappig, geverfd in een goudgele of abrikozentint.

Zelfgekweekte pepino weegt tussen de 200 en 700 gram. De hoogte van een struik met een houtachtige stam kan oplopen tot 1 meter, vooral als deze in kasomstandigheden groeit. De afmetingen van grote ovale bladmessen zijn soms wel 15 centimeter lang. De tint van de bloeiwijzen varieert van wit tot helderblauw.

In Rusland zijn twee soorten meloenpeer het populairst: Consuelo en Ramses. "Consuelo" heeft een zoete smaak en een helder aroma, dat doet denken aan een meloen, en draagt ​​zeer overvloedig fruit. De variëteit, die tuinders verrukt met hartvormig oranjekleurig fruit met paarse longitudinale strepen, tolereert echter geen schommelingen in temperatuur en vochtigheid. De hoogte van de struik, niet onderworpen aan formatie, bereikt meer dan anderhalve meter. Fruitrijping vindt plaats 4 maanden na het planten van zaailingen of stekken.

De struiken van "Ramses" lijken uiterlijk erg op de landingen van "Consuelo". Het ras staat bekend om zijn oranje kegelvormige vruchten. De smaak van zachtgeel vruchtvlees is zeer aangenaam, maar de geur van meloen is bijna niet te onderscheiden. Ze rijpen ongeveer tegelijkertijd met "Consuelo" - 110 dagen na "verhuizing" naar een permanente habitat. Van belang voor veel tuinders is "Goud", waarvan de vruchten een gewicht van meer dan een kilogram kunnen bereiken. Deze variëteit is een groente en de vruchten zelf - gelig en met paarse strepen - lijken uiterlijk op een meloen. Valencia bevalt met zijn suikeroogst - langwerpige vruchten met geeloranje vruchtvlees.

De kieming van kleine zaden van een meloenpeer kan niet uitstekend worden genoemd - in Ramses is dit bijvoorbeeld slechts 50%. Zaadmateriaal kiemt ook behoorlijk lang: van een week tot een hele maand. Het is gebruikelijk om aan het einde van het herfstseizoen te zaaien, dat wil zeggen vanaf november en in principe tot eind december. De korrels worden op een goed bevochtigd servet of meerlagig gaas gelegd, dat op zijn beurt in een doorzichtige container wordt verwijderd. Het is niet verboden om wattenschijfjes te gebruiken, maar dan moeten de zaailingen tijdens het planten direct naar de grond worden verplaatst, samen met stukjes wit materiaal.

De container wordt afgesloten met een deksel, huishoudfolie of zak, waarna deze in een goed verwarmde ruimte wordt geplaatst, waar de temperatuur 26-28 graden bereikt. Tijdens het ontkiemen moet de container regelmatig een paar seconden worden geopend om te ventileren en moet het droogdoekje tijdig worden bevochtigd - ongeveer eens in de drie dagen. Wanneer het zaad begint te pikken, wordt de doos onder de lamp overgebracht. De eerste paar dagen moet de verlichting de klok rond zijn en daarna kan deze worden teruggebracht tot 16-18 uur. Eind februari wordt de lamp helemaal niet meer gebruikt en gaan de bakken naar de vensterbank.

Pepino wordt in een container gerijpt totdat de zaadlobben verschijnen. De volledige onthulling van de laatste geeft de noodzaak aan om spruiten in kopjes met aarde te transplanteren. Meestal wordt hiervoor een universele zaailinggrond gebruikt, die wordt gekenmerkt door brosheid en lichtheid. In de toekomst vereisen ontwikkelende zaailingen regelmatige irrigatie en de introductie van zwakke oplossingen van minerale complexen om de twee weken. De optimale temperatuur voor zaailingen is overdag van +23 tot +25 graden en 's nachts ongeveer +20.

Het planten van zaailingen in de volle grond of in een kas gebeurt tegelijkertijd met tomaten: in verwarmde kassen - in april, in andere situaties - van mei tot begin juni. Dit zou in ieder geval moeten gebeuren wanneer de dreiging van een terugkeer van vorst voorbij is. Het is beter om zaailingen te rangschikken volgens het schema van 50 bij 50 centimeter, of in een hoeveelheid van drie stuks per vierkante meter. De oriëntatie van de rijen van noord naar zuid, het naleven van een dambordpatroon wordt als optimaal beschouwd. Om eierstokken met succes te kunnen geven, zal het nodig zijn om de cultuur te voorzien van een temperatuurregime dat niet verder gaat dan +18 - +27 graden. De primaire oogst wordt meestal uitgevoerd op de kruising van mei en juni en de tweede golf wordt in het vroege najaar verwacht.

Het is vermeldenswaard dat het in de regio Moskou, de regio's van de middelste zone en Siberië gebruikelijk is om pepino in een kas te kweken, evenals in de meest verlichte delen van de volle grond. In de zuidelijke regio's is het mogelijk om zonder extra beschutting te doen, en de meloenpeer ontwikkelt zich prachtig in de frisse lucht in de schaduw van bomen. Het aarden platform waarop de cultuur zal worden geplaatst, moet vruchtbaar zijn en een neutrale zuurgraad hebben. Idealiter worden nachtschadeplanten geplant na komkommer, bonen of uien met knoflook. In de herfst wordt het geselecteerde bed noodzakelijkerwijs losgemaakt, ontdaan van onkruid en opgegraven.

In het voorjaar zal de grond weer losgemaakt moeten worden om er vocht in vast te houden. De voor zaailingen voorbereide uitsparingen moeten onmiddellijk worden bemest met organisch materiaal: ontbonden mest of compost, indien nodig aangevuld met as. Direct planten wordt georganiseerd na bodemvocht in de middag. Planten worden onmiddellijk geïrrigeerd en bedekt met droge grond. Hieraan moet worden toegevoegd dat de geplante zaailingen van zoete komkommer niet alleen uit zaden kunnen worden verkregen, maar ook uit stekken. Jonge scheuten op oude struiken kunnen, wanneer ze worden afgesneden, wortels maken, zelfs in een glas water. Om ze te verkrijgen, is het logisch om stiefkinderen te gebruiken, die toch worden verwijderd.

Het kweken van een meloenpeer in de volle grond, in een kas en op een vensterbank in een appartement kan enigszins verschillen, maar de voorwaarden voor het houden van de cultuur zullen nog steeds hetzelfde zijn.

Meststof exotische cultuur vereist elke week. Het is het gemakkelijkst om kant-en-klare minerale complexen te gebruiken die bedoeld zijn voor nachtschade: tomaten of aubergines. Bij het kiezen van een topdressing is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de hoeveelheid kalium en fosfor in de samenstelling tweemaal de hoeveelheid stikstof is. Bovendien heeft de struik vanaf het moment van de bloei eens in de twee weken behoefte aan ijzerhoudend organisch materiaal. Een huisplant om te graven wordt gevoed met een oplossing van verrotte toorts en een mineraalcomplex. Een week na het planten van de zaailingen in een permanente pot, begint het grondgedeelte eens in de 10 dagen te worden verwerkt door Elin of Zircon.

Struiken die zich in de volle grond ontwikkelen, worden meestal tot één stengel gevormd en struiken die in een kas leven - in 2 of 3. Onmiddellijk worden de hoofdscheuten op het latwerk bevestigd. Aangezien stiefkinderen moeilijk met de hand te verwijderen zijn, is het verstandiger om een ​​snoeischaar te gebruiken om ze te verwijderen. Aan het einde van de zomer worden ook de eierstokken en bloemen die niet in fruit zijn veranderd, verwijderd. Naar believen krijgt de plant de vorm van een onvolgroeide struik. In dit geval blijven 2-5 stengels de belangrijkste en breken alle laterale stiefkinderen uit.

Planten die op een balkon of in een appartement zijn geplant, worden ook op rekwisieten gefixeerd en periodiek bevrijd van stiefkinderen. Voor esthetiek is het gebruikelijk om de pepino-kroon onder een boom te snijden. Grote en zware bloeiwijzen worden tijdig vastgebonden aan de stroomopwaartse knopen van de stengel, om het breken van de scheuten niet te veroorzaken.

Het is onmogelijk om een ​​gewas te telen zonder regelmatige irrigatie. Water de meloenpeer moet matig zijn, vermijd zowel uitdroging als vochtstagnatie. Voor jonge zaailingen is het vooral belangrijk dat de inname van vloeistof gepaard gaat met procedures voor losmaken en mulchen. Zoete komkommer reageert positief op een verhoogde luchtvochtigheid en het wortelstelsel en zal daarom druppelirrigatie zeer goed waarnemen. Volwassen planten kunnen een korte periode van droogte overleven, maar zullen er waarschijnlijk op reageren met een opbrengstdaling.

Basisbehandeling van pepino in een kas of buiten omvat de toepassing van insecticiden die beschermen tegen de coloradokever, spint, witte vlieg of bladluizen. Het is het gemakkelijkst om complexe preparaten te nemen die zijn ontworpen voor tomaten of aubergines. Een goed alternatief, veilig voor de bewoners van het appartement, zijn afkooksels op basis van kruiden, uienschil en knoflook.

Als de bladeren van de plant geel worden, kan dit duiden op zowel een gebrek aan voeding als op natuurlijke veroudering. De platen drogen en krullen, meestal wanneer ze worden aangetast door nachtschadevirussen die het gebruik van fungiciden vereisen.

Pepino-vruchten kunnen thuis rijpen, dus het is toegestaan ​​​​om alleen gegoten en alleen lichtgekleurde vruchten van de takken te verwijderen. Het is mogelijk om de rijpheid van meloenperen te bepalen aan de hand van hun uiterlijk: een grootte die een ganzenei bereikt en een kleur die varieert van crème tot geelachtig. Het is belangrijk om te onthouden dat de smaakkenmerken van overrijpe vruchten verslechteren en dat hun overmatige verblijf op de takken moet worden voorkomen.