Waarom rotten peren aan een boom en wat te doen?

Elke tuinman die betrokken is bij de teelt van peren probeert het verval van zijn oogst te voorkomen. Om preventie met succes uit te voeren, is het noodzakelijk om te begrijpen waarom cultuur in het algemeen zo'n overlast overkomt.

Peren rotten om verschillende redenen aan de boom, maar meestal gebeurt dit als de immuniteit van het gewas aanzienlijk is aangetast door ouderdom, ziekte of blootstelling aan insecten. Als de leeftijd van de peer de grens van 15 jaar heeft overschreden, gaan de vruchten, die al in kleine hoeveelheden verschijnen, direct op de tak achteruit. Rottende vernietiging begint in de buurt van het snijden. Dergelijke gerijpte vruchten vertonen een volledig verrot midden of een half bedorven vruchtvlees.

De volgende veel voorkomende oorzaak is moniliose, beter bekend als vruchtrot. De ziekte wordt veroorzaakt door sporen van de schimmel, die in de peren doordringen en ze van binnenuit vernietigen. Vruchten die met een vergelijkbare ziekte zijn geïnfecteerd, worden zwart, meestal als gevolg van een hoge luchtvochtigheid. In de regel gebeurt dit in het voorjaar en kan één geïnfecteerd exemplaar van een perenboom leiden tot schade aan de hele tuin.

Eerst verschijnt er een rottende bruine formatie op het oppervlak van de vrucht, die snel zacht wordt en barst. Na enige tijd versmelten veel kleine vlekjes tot één, waardoor de hele peer al gerimpeld en zwart is. Een kenmerk van moniliose is dat de aangetaste vruchten er niet af vallen, maar zelfs het hele winterseizoen op de takken blijven. Het is ook vermeldenswaard dat de schimmel in het voorjaar alleen de kruin van bomen aantast, en in de zomer ook de vruchten.

Als bruine vlekken niet alleen de vruchten bedekken, maar ook de bladeren van het gewas, dan hebben we het hoogstwaarschijnlijk over korst. De peren die erdoor worden aangetast, vertragen de ontwikkeling, krijgen een onregelmatige vorm en barsten. De infectie dringt snel door in het geopende vruchtvlees en de vruchten worden uiteindelijk aangetast door rot. In het begin zijn ze echter gewoon bedekt met zwarte stippen, waar de meeste tuinders niet op letten, omdat het vruchtvlees zoet blijft.

Vaak moeten tuiniers afscheid nemen van de perenoogst vanwege de vitale activiteit van ongedierte. Fruitmotten worden dus als extreem gevaarlijk voor fruit beschouwd. De rups, die uit de eieren komt, begint zich te voeden met het vruchtvlees en de zaden van de vrucht, terwijl hij tegelijkertijd de resulterende passages vult met zijn eigen uitwerpselen. Dit alles leidt tot een vertraging van de stofwisseling en het vallen van peren op de grond. Een andere vijand van fruitgewassen zijn snuitkevers die alle delen van de boom ernstig kunnen beschadigen. Ongediertelarven ontwikkelen zich direct in het vruchtvlees, waarna ze het beginnen op te nemen.

Rottende processen zijn in nog een aantal gevallen op fruit te vinden. Als alternatief is dit een kenmerk van sommige oude variëteiten, bij de selectie waarvan een wilde peer betrokken was. Dergelijke vruchten zien er in principe gezond uit, maar van binnen rotten ze en verandert het vruchtvlees dieper dan de bovenste laag in een donkere pap. De cultuur reageert erg slecht op overmatige irrigatie en daarom leidt een grote hoeveelheid vocht juist tot verval. Andere fouten in irrigatie kunnen ook een probleem veroorzaken - water onder de stam gieten of abrupte overgangen van droogte naar vocht. Als peren worden geplant in de buurt van gewassen die regelmatig moeten worden bewaterd, zal de grond automatisch altijd onder water komen te staan.

Elke schade aan de vrucht die de integriteit van de schil schendt, kan de "initiator" van de ziekte worden. Als een sterke wind bijvoorbeeld een snee breekt, verschijnen er scheuren op het oppervlak van de peer en vallen er sporen in. Evenzo beïnvloeden hagel en zware regenval de cultuur.

Wat te doen met perenrot wordt bepaald afhankelijk van welke factor het probleem veroorzaakte. Moniliose moet bijvoorbeeld onmiddellijk worden behandeld. Als de geringste symptomen zelfs in het stadium van de ontwikkeling van de knop zijn opgetreden, kunt u de boom onmiddellijk besproeien met een preparaat dat koper bevat. Een soortgelijke behandeling wordt uitgevoerd aan het einde van de bloeiende cultuur. Het is toegestaan ​​om fruit een laatste keer een paar weken voor de oogst met chemicaliën te behandelen. Wanneer de boom is bevrijd van alle peren, is het nodig om de stamcirkel, het gebladerte en de stam te besproeien om herhaling van de ziekte te voorkomen.

Om moniliose te bestrijden, worden universele opties gebruikt, zoals Bordeaux-vloeistof, bestaande uit kopersulfaat, water en kalk, en vitriool, evenals Horus en Rovral. In de vroege stadia van infectie is het mogelijk om het probleem op te lossen met behulp van Mikosan, Alirin-B en Fitosporin-M – biologische preparaten die geen schade toebrengen aan de cultuur of het milieu. Je moet ook korst verwijderen met behulp van chemie. Je kunt het medicijn "Skor" gebruiken in het stadium van knopvorming, maar ook aan het einde van de bloei. Het is gebruikelijk om gezwollen toppen met kopersulfaat te besproeien. Bovenstaande middelen kun je beter afwisselen met colloïdale zwavel zodat de peer geen verslaving ontwikkelt.

Over het algemeen is elk fungicide geschikt om schimmelziekten het hoofd te bieden. Sproeien met medicinale preparaten wordt meerdere keren uitgevoerd en moet worden herhaald na een periode van langdurige neerslag. Om perenmotten te verdrijven, worden insecticiden van biologische oorsprong gebruikt. Het is het beste om ze begin mei aan te brengen en de behandeling na een paar weken te herhalen. Om de populatie van aanvallend ongedierte te verminderen, kunnen stammen worden bedekt met kleverige stoffen die de beweging van wezens belemmeren.

Snuitkevers kun je snel verwijderen door sporen van de nuttige schimmel Beauveria bassiana te gebruiken. De schimmel, die zich snel ontwikkelt in vochtige grond, kan zowel insectenlarven als hun volwassenen vernietigen. Folkmedicijnen helpen soms om ongedierte het hoofd te bieden. Een tuinman moet bijvoorbeeld 10 liter water, 10 theelepels vloeibaar afwasmiddel, dezelfde hoeveelheid plantaardige olie en dezelfde hoeveelheid alcohol van 90 graden combineren. Het resulterende mengsel wordt gedurende 3-4 dagen elke dag over de geïnfecteerde peer gespoten.

Het hele punt van het voorkomen van rot op een peer ligt in de juiste verzorging van het gewas. Het is dus uiterst belangrijk om gevallen fruit op tijd te verwijderen, zodat ze niet over de grond kunnen rollen. Aan het einde van het seizoen moet de boom worden ontdaan van alle gebroken en verdorde takken, aas, gemummificeerde peren en natuurlijk afgevallen bladeren. Alles wat de verspreiding van infectie in het volgende seizoen kan veroorzaken, wordt onmiddellijk verbrand. Irrigatiecultuur moet regelmatig en vrij overvloedig worden geregeld, maar niet overdreven. Onder de wortel van elke volwassen boom worden minstens 2 emmers water gegoten.

Tijdig snoeien is uiterst belangrijk. De herfsthygiëneprocedure werd hierboven genoemd en in het voorjaar wordt een jonge groei verwijderd die verdikking kan veroorzaken. Overigens is het nodig om de zaailing in eerste instantie zo te rangschikken dat deze niet met andere planten hoeft te concurreren om water of voedingsstoffen. Een belangrijke regel is om gaten in de boomgaard te behouden. Onkruid moet tijdig worden gewied, maar daarnaast is het nog steeds de moeite waard om de stamcirkel te mulchen. Om de overwinterende larven van ongedierte in de lente te vernietigen, zal het nodig zijn om diep in de grond te graven.

In het geval dat rot optreedt vanwege de kenmerken van de variëteit, zal het niet mogelijk zijn om ermee om te gaan. In deze situatie is het beter om de vruchten in het groen, nog niet vernietigd, te verzamelen en ze kunstmatig tot rijpheid te brengen. Een vergelijkbare methode wordt toegepast bij oude bomen. In principe kunnen "mislukte" variëteiten nog worden gered door opnieuw te transplanteren, maar het is redelijker om oude exemplaren volledig te elimineren.